SMEDEREVO, 9. mart 2020 – Centar za samostalni život osoba sa invaliditetom u Smederevu upriličio je danas svečanost za svoje koleginice povodom Međunarodnog dana žena, uz kazivanje najlepše lirske poezije po izboru dramskog umetnika Ratomira Raleta Damjanovića.
Tom prilikom, u Etno restoranu Vincea predstavljena je i najnovija Damjanovićeva knjiga „Strankinje o srpskom vojniku i Srbiji u Velikom ratu“, u izdanju novosadskog Prometeja i RTS-a, koja je sa autorovom posvetom poklonjena damama.
„Povod za današnji susret jeste 8. mart, ali i susret sa istim ljudima od pre deset ili petnaest godina, kada sam stvarno uživao govoreći stihove, jer se stvorila posebna atmosfera koja je mene inspirisala. To uzbuđenje na umetničkim susretima nikada ne zaboravljate. Imao sam hiljade susreta, a svega sam desetak puta osećao jednu uzvišenost, kontakt sa prošlim, današnjim, budućim, sa metafizičkim…“, opisao je davnašnji susret sa smederevskim osobama sa invaliditetom.
Potom su se smenjivali “Oblak u pantalonama”, “Mostarske kiše”, “Iskrena pesma”, “Ljubomora” i drugi stihovi srpskih velikana u interpretaciji izvanrednog Raleta Damjanovića. Umetnik je, osokoljen iskrenim i toplim prijemom publike, posebno dama, premijerno pročitao i jednu svoju ljubavnu pesmu iz neobjavljene zbirke “Pamćenje mora”.
Ratomir Rale Damjanović je diplomirao na Filološkom fakultetu u Beogradu, na grupi Jugoslovenska i svetska književnost, gde je završio i master studije. U njegovoj radnoj biografiji izdvajaju se tri linije angažovanja – književno stvaralaštvo, kazivanje poezije i radio novinarstvo, kao i profesorski angažman na Pravnom i Učiteljskom fakultetu u Beogradu.
U književnom stvaralaštvu ostvario se veoma uspešno kao romansijer, pripovedač i esejista. Objavio je brojne zapažene knjige, a u njegovom književnom opusu posebno mesto zauzimaju romani “Zgad” i “Sančova verzije”, koji je dospeo u najuži izbor za NIN-ovu nagradu 2000. godine.
U svojoj bogatoj novinarskoj karijeri, koja je protekla u Radio Beogradu na čuvenoj 202-ojci i Drugom programu Radio Beograda, prošao je sve faze radijskog angažmana, od reportera i voditelja, do urednika.
Za književni, novinarski i kulturni rad, dobio je brojne nagrade: “Miloš Crnjanski”, za knjigu pripovedaka Komemoracija, “Isidora Sekulić”, za zbirku priča Džonijev solo, nagradu Zmajevih dečjih igara “Rade Obrenović” za Nebo nad cirkusom, za najbolji roman za mlade na srpskom jeziku 2004. godine, Oktobarsku nagradu Beograda za ostvarenja u novinarstvu, “Zlatni mikrofon” Radio Beograda za celokupni rad, nagradu “Slovo ljubve” grada Kruševca, za doprinos kulturi Srbije, i mnoge druge. Knjige su mu prevođene na više stranih jezika.
U kazivanju poezije stekao je svetsku slavu, jer su njegovi recitali bili prvoklasni događaji, gotovo spektakli kojima je udahnjivao kvalitet više stihovima i nadahnjivao publiku na domaćoj i svetskoj sceni. Profesionalno je govorio poeziju trideset godina, uz direktnu komunikaciju sa publikom u nepoetskim prostorima – u Studentskom gradu, po studentskim domovima i menzama, na trgovima, po velikim radničkim halama i studentskim morskim letovalištima, na radnim akcijama, branama i hidrocentralama, u zatvorima i na pijacama, na gradilištima, kojima prisustvuje na hiljade ljudi, uz grandioznu masovku “Poezija 24 časa” u Dom omladine Beograda, kada govori neprekidno desetine hiljada stihova, ne ponavljajući pesme, pred 10.000 gledalaca koliko je kroz salu Doma omladine prošlo u toku performansa.
Kada su se devedesetih godina prošlog veka rasplamsali ratovi u bivšoj Jugoslaviji, prestao je sa kazivanjem stihova. Svoj poslednji javni recital “Čovek peva posle rata – Dis i Po” održao je davne 1992. godine, u kući Đure Jakšića u Skadarliji koja je godinama bila njegova javna pozornica.
Opšrirniji inervju sa Raletom Damjanovićem, umetnikom svetskog glasa, eruditom, čovekom izuzetne energije i duha, objavićemo naknadno.